Romaanse kerk
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een romaanse kerk is een middeleeuws kerkgebouw dat gebouwd is volgens de kenmerken van de romaanse bouwstijl, die zich kenmerkt door onder andere het gebruik van rondbogen en gewelven.
Omschrijving
De romaanse bouwstijl was dominant in West-Europa tussen ongeveer 1000 en 1200 na Christus, hoewel er regionale verschillen zijn en de periode niet overal strikt afgebakend is. De stijl ontstond uit eerdere bouwstijlen zoals de Karolingische en Ottoonse architectuur, met invloeden vanuit de Romeinse en Byzantijnse bouwkunst. De naam 'romaans' ontstond in de 19e eeuw vanwege de gelijkenis met de Romeinse bouwkunst, met name het gebruik van rondbogen en gewelven. De massieve en stevige bouw met dikke muren en kleine, vaak hoog geplaatste rondboogvensters is kenmerkend. Dit zorgde voor donkere interieurs. De plattegrond van romaanse kerken is vaak in de vorm van een Latijns kruis, met een middenschip, zijbeuken, transept en een apsis. Op de kruising van middenschip en transept (de viering) werd vaak een toren geplaatst, en soms waren er ook klokkentorens bij de voorgevel. De kerken werden gebouwd met lokale materialen, zoals natuursteen. Interieurdecoratie kon bestaan uit fresco's en gebeeldhouwde kapitelen, vaak met Bijbelse voorstellingen. Romaanse kerken dienden als plaatsen voor christelijke erediensten en konden ook een rol spelen als pelgrimsoord of gemeenschapscentrum. Een bekend voorbeeld van een grote romaanse basiliek is de Basilique Saint-Sernin in Toulouse, Frankrijk.
Vergelijkbare termen
Gotische kerk
Gebruikte bronnen: